Temettü hissesi biriktirerek erken emekli olma hayalim var. Bunun için uzun vadeli hisse senedi biriktirerek ve kendimi her konuda geliştirerek yoluma devam ediyorum. Başlangıcım ise çoğumuzun hikayesiyle aynı:
Sabahın altısında alarm çalmaya başladı. Alarmı erteledim ama her sabah olduğu gibi bu umutsuz savaşı kaybettim. Çünkü çalışmaya ihtiyacım var. Sorumluluklarım var, internetten yemek söylemem, üstüme başıma yeni bir şeyler almam lazım. Gezmem, insanları aldıklarımla etkilemem, pahalı bir güneş gözlüğü ve jilet gibi bir takım elbise lazım.
Her hafta sonu Ankara’dan İstanbul’a gitmem lazım. Elbette bunlar için de büyük bir kredi kartı, ödenmesi gereken borçlar ve krediler lazım.
Bütün bunları kalkarken düşünmüyorum. Ama baktığımda beni istemeyerek kalkmaya zorlayan dürtüler bunlar.Gözümü nihayet zorla açtığımda ise saat neredeyse 7’ye geliyor. Mesaiye gitmek üzere servise koşuyorum. Gözlerini yeni yeni açmaya çalışan, emekli olana kadar bir birikim yapamayacak tüketim toplumunun diğer fertlerinden bir minibüs dolusu insanla karşılaşıyorum… Hepsinin gözlerinden uyku akıyor. Mutlu olanı görmedim.