Neden borsada en çok satış yapılan gün Pazartesi’dir? Neden bilinmeyen duygular bizi zar zor aldığımız hisse senetlerini satmaya zorlar?
Bunu yapan korku mudur? Hırs mıdır? Kulağımıza bunları kim fısıldar?
Elimde bulundurduğum bir senedi hafta sonu satmaya karar verdim. Sonra vazgeçtim. Sonra tekrar satmaya karar verdim. Sonra tekrar vazgeçtim.
Histeri krizimi geçirmek için defterimi açtım, o senedi neden aldığıma baktım. Bilançosunu inceledim. Yönetimin yaptığı mantıksız hareketleri anlamaya çalıştım. Hoş hala anlamıyorum genel kurulda soracağım ama:)
İçimdeki şeytanı susturup satmamaya karar verdim. Çünkü senedi alma nedenim değişmemişti…
Şimdi biraz daha ayrıntıya gireyim.
Aslında Duyduğumuz ve Okuduğumuz Hiç Bir Şeyi Unutmayız
Hafıza denilen muhteşem şey, gördüğü hiç şeyi unutmaz. Ya da gerekmeyen her şeyi hatırlar diyeyim.
Abi bu senet yükselmez, 5 TL pahalı. Bence şu senedi 12 TL’ye gelince satmalısın. Ooooowwww o hisse senedi işe yaramaz ama bu senet 10 kat yükselecek. Bunları hepimiz her gün duyuyoruz. Çevremizde borsacılar var, aracı kurumlarımız var, o da yoksa forumlar, Twitter var.
Duyduğumuz bu şeyler belki o zaman bize anında etki etmiyor ama beynimizin bir köşesinde yer ediniyor. Bekliyor bekliyor… Bazen bir yıl sonra, bazen 3 gün sonra tam da o şirketle ilgili bir anda aklımıza geliyor. Tabii bu da kararlarımızı etkiliyor.
20 TL fiyat hedefiyle aldığınız senedi sırf XYZ Ağa 10 TL pahalı dedi diye satabiliyoruz. Satışa sebep bulmak zaten çocuk oyuncağı. Derler ya “bahane … gibidir herkeste bulunur” diye. O hesap işte…
Ben hafta sonu bunu yaşadım. Hisse senedimde işler kötü gidince hemen bu duyduklarım aklıma geldi. Ama dahası da var.
Neden Pazartesi Diğer günlerden Daha Fazla Satış Yapılır
Nedeni aslında çok basit. İnsanlara düşünecek daha çok zaman kaldığı için…
Borsada azıcık param var ya 🙂 Batıyor… Düşünüyorum ne yapsam ne etsem diye. Zaten şirket hakkında da bir kaç olumsuz haber dolaşıyor. Bilançolar kötü gelmiş.
Sonra şeytan dürtmeye başlıyor. Acaba ne yapsam ne etsem diye. Daha kötü olacak diye düşünüyorum, yönetimin yaptıklarından şüphe ediyorum. Arabada düşünüyorum, çeviri yaparken düşünüyorum, aklınıza gelecek her yerde düşünüyorum yani:)
Sonra tabii satarsam ne alırım diye de araştırdım biraz. Senetleri seçtim. Bayağı bir hazırlık yaptım yani. Ne uzun vadeli yatırım kaldı ne temettü 🙂
Sonra Süvariler Yardıma Geldi
Önce dedim ki: şimdi iki saat Merkezi Kayıt Kuruluşu’ndan hisse senedinin blokajını kaldıracağım. Çok uzun iş… Pazar günü emir versem Salı günü işlem yapabilirim diye düşündüm. O beni yine kurtardı.
Sonra la dedim ben bu senedi niye almıştım? Açtım defteri baktım. Temettüsünü arttırdığı için almışım. Değişiklik var mı diye baktım. İki bilançoyla nerden bilecen temettü ödeyebilecek mi ödeyemeyecek mi?
Bilançoyu açtım baktım temettü ödeyebilir gibi geldi. Hatta arttırabilir diye düşünüyorum.
Sonra da Warren Buffett’ın “Bazen hisse senedi fiyatları irrasyonel hale gelebilir” ve “Şirketin durumu için bir yıl bile yeterli değil” sözleri geldi. Ben de iki bilançoyla karar vermeyi uygun bulmadım ve beklemeye karar verdim.
Bir Yandan da Ben Bu İşi Öğrendim Diyorum
Şimdi bir de böyle durumlarda, belli bir süreden sonra insana güven de geliyor. Kesin satmalıyım çünkü ben bu işi öğrendim diyorsun.
En azından bu sefer içimden gelen bu sese de direneceğim.
Toparlarsam
Bu hafta sonu bana satış yapmamı söyleyen şeytanlarla boğuştum. Neyse ki aldığım önlemler sayesinde bunu atlattım. Ama bu sefer daha zor oldu.
Maalesef işler kötü gittiğinde olumsuz haberler daha çok belirgin oluyor. Bu senet bazında da, endeks bazında da aynı.
İnsan ne kadar çok düşünürse bir hisse senedi üzerinde o kadar hata yapabiliyor. En azından benim gibi acemiler için geçerli bu kural. Üstadlara bir şey diyemem:)
Bir de Pazartesilere dikkat edin:)
Uzun vadeli yatırım yolu çok dikenli. Ne yapsak hisseleri unutup internetsiz, telefonsuz, televizyonsuz bir yere mi yerleşsek 🙂
Okuduğunuz için teşekkür ederim. Saygılar.